Al wandelend komen de antwoorden

Hoeveel stappen terug ben jij jezelf voorbij gelopen? Wanneer kwam je voor het laatst jezelf tegen onderweg? En zo kunnen we nog wel een paar vragen bedenken die de brug slaan tussen bewegen, wandelen en het komen tot nieuwe inzichten. In dit artikel deel ik graag kleine, broze momenten die hebben geleid tot grote veranderingen en keuzes in een mensenleven in de schaduw van een boom, op de top van een heuvel of ergens op een bank in het park. Als coach zet ik werknemer, werkgevers en hun teams graag in beweging! Ben je persoonlijk of professioneel op zoek naar nieuwe wegen, lees dan zeker verder. Laat je inspireren!

Een vrije denker

Reeds geruime tijd begeleid ik een directeur en zijn team doorheen een interne reorganisatie. Zoals gewoonlijk zitten we ook nu in zijn kantoor om de uitdagingen waar hij voorstaat met z'n team te ordenen, uit te werken en concreet te maken, blinde vlekken te benoemen, ... Maar vandaag is anders. Er komt weinig beweging in, de ja-maars volgen elkaar op, de situatie lijkt uitzichtloos. Ik benoem wat ik waarneem en stel voor om het anders aan te pakken. We gaan naar buiten, het park in. Ik vraag hem tijdens het wandelen om alles wat in zijn hoofd speelt uit te spreken. Daarna wandelen we een tiental minuten in stilte, en pas dan kunnen we starten met de orde van de dag. De buitenlucht, het stappen -wat aanvankelijk meer op ijsberen leek-, het uitspreken en de stilte, hadden van de directeur opnieuw een vrije denker gemaakt.

Mijn kompas

Tijdens een teamcoaching trekken we de natuur in. De teamleden gaan per twee het bos in met 10 vragen over de dynamiek binnen het team die ze aan elkaar stellen bij een splitsing of kruispunt. De antwoorden variëren van nooit - soms - vaak. Bij vaak blijven ze op dezelfde weg verder wandelen. Bij soms slaan ze een nieuwe weg in. Bij nooit blijven ze staan en stelt de interviewer een bijkomende vraag: wat zou je dan meer willen zien? wat heb jij nodig? hoe zou het anders kunnen? Nadien vindt er een uitwisseling plaats binnen het team waaruit blijkt dat de draagwijdte van de vragen beter doordrong door letterlijk je kompas te volgen en een ander pad te kiezen, te blijven stilstaan of door te gaan.

Zo licht als een veertje

Ik zou zo licht willen zijn als die veer, zegt Hans naast me op de bank. Wat kan die veer dat jij niet kunt? vraag ik hem terwijl ik de veer neem en hem geef. Ze is licht, ze zweeft, ze heeft kracht: veerkracht. En jij? Ik zak door mijn knieën, ik ben zwaar. Hoeveel veer ben jij op een schaal van 0 tot 10? Drie, antwoordt hij. Hoeveel veer zou je willen zijn op een schaal van 0 tot 10? Zeven. Het wandelen heeft een impact op het stressniveau dat Hans ervaart. Hierdoor kunnen we meteen naar de triggers die zijn veerkracht onder druk zetten. De wisselwerking tussen de natuur, het praten, het wandelen, de stiltes, ... heeft een grote impact op de veerkracht van Hans.

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand

Nora ziet ze in de verte staan: drie bomen. Ze wandelt, ze kijkt, ze zucht en zegt: die bomen zijn zoals wij, helemaal vergroeid. Er is geen zuurstof meer. Telkens een van de takken beweegt, doen we de ander pijn. Het wandelen had haar geïnspireerd: haar blik van binnen naar buiten, de cadans van haar ritmische stap en dan de spiegel die haar op kousenvoeten toont waar de essentie van haar zoeken zit. We wandelen verder, pratend over de drie bomen, over haar en de collega's, Al wandelend komen de antwoorden, ...

Nieuwe wegen kiezen

We staan aan de rand van het bos. We kennen de weg goed, dit is onze vierde sessie samen. Els staat voor een professionele keuze die we vanuit verschillende invalshoeken hebben ontrafeld, pro's en contra's afgewogen, drijfveren benoemd, ... De puzzelstukjes liggen er, alleen de puzzel moet nog gelegd worden. Stap voor stap komen we dichter bij de keuze, tot Els plots in haar hoofd rechtsomkeer maakt en in cirkels begint te draaien. Ik stop. Zij stopt. Ik draai me om en toon haar de weg terug. Ik benoem de stappen die Els gezet heeft. Om haar dan te wijzen op het web dat ze aan 't spinnen is. Het is aan haar om te kiezen: Of we gaan terug en doen alsof de keuze nooit bestaan heeft, of ze kiest voor de meer heldere weg en blijft het pad volgen, of ze kiest voor het onbekende en gaat het bos in. Elke keuze is goed, maar ze moest wel kiezen.

noot: de namen zijn om privacy reden verzonnen.

Sarah De Backer - En Route